لینک کوتاه:
در آستانه شهادت امام محمدِ تقی(ع) محمدمهدی عبداللهی از شاعران کشورمان شعری سرود و آن را تقدیم این امام همام کرد.
یا جوادالأئمه ادرکنى
کبوترانه نگاهش به سمت بالا بود
سفر براى دل خستهاش مهیا بود
کبوترى که فقط شوق پرکشیدن داشت
میان خانه خود هم غریب و تنها بود
خزان، کنار نفسهاى او قدم میزد
بهار، گمشده در چشمهاى دریا بود
چه حس و حال عجیبى دوباره باران داشت
که سوز حنجره از نالهاش هویدا بود
نماز غربت خود را شکسته برپا کرد
اگرچه یک دلِ سیر آشناى غمها بود
در آن فضاى نفس گیر بىوفایىها
که انعکاس صدایش به حجره پیدا بود
مراد اهل نظر، لحظههاى آخر را
میان بستر خود بى قرارِ زهرا(س) بود
چراغ عاطفه با موج اشک روشن شد
نگاه ماه نهم سمت عرش اعلى بود
لینک کوتاه:
لینک کوتاه:
