به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 زمزمه‌هایی برای دوطرفه کردن مسیر ترجمه در کشور شکل گرفت. سال‌ها بود که آثار نویسندگان انگلیسی‌زبان، فرنسوی زبان، روئسی زبان و ترک‌زبان در ایران منتشر می‌شد اما آثار نویسنده ایرانی راه به جایی نمی‌برد. در سال‌های ابتدایی دهه 90 این مهم با حضور جدیتر در نمایشگاه‌های بین‌الماللی از سوی دولت نیز درک شد و تلا‌ش‌هایی برای شروع استاندارد انجام شد؛ زیرا تا پیش از آن قدم‌هایی که عمدتا از روی دلسوزی و تکلیف بودند برداشته شده بود اما به دلیل عدم رعایت قواعد و اصول استاندارد به بیراهه رفته بودند.
به طور مشخص در سال 94 پروژه ورود ادبیات ایرانی به بازارهای بین‌الماللی نشر با راه‌اندازی طرح گرنت آغاز شد، طرح گرنت به منظور حمایت از تنرجمه و انشار کتاب‌های ایرانی در خارج از کشور راه اندازی شد و توجه‌ها را در داخل به خود جلب کرد.
طرح گرنت با هدف حضور فعال موسسات فرهنگی و هنری در نقاط مختلف جهان، تسهیل روابط فرهنگی با جهان از طریق نخبگان فرهنگی و هنری، گسترش زبان و ادبیات فارسی و تقویت صنعت نشر در حوزه بین‌المللی فعالیت خود را آغاز کرد. موضوعات کودک و نوجوان، اسلام و ایران‌شناسی، هنر، ادبیات داستانی و غیر داستانی معاصر از موضوعات مورد حمایت گرنت مطرح شده است.
از سال 94 تا سال 96 که دو سال اول اجرایی شدن طرح گرنت بوده است، کتاب‌هایی مورد حمایت قرار گرفتند که توسط ناشر ایرانی ترجمه و منتشر شده بود. سال 96 طرح گرنت مورد آسیب‌شناسی قرار گرفت و ناشر ایرانی از چرخه حمایت مستقیم گرنت بیرون رفت.
